ขวางเชิง หมายถึง ก. ขัดขวางไว้เพื่อไม่ให้ทําได้สะดวก.
ก. กีดเกะกะ, เก้งก้าง, รี ๆ ขวาง ๆ ก็ว่า.
ว. แปลกไปจากคนอื่น, ผิดจากปรกติวิสัย.
ก. รู้สึกรำคาญ, หมั่นไส้.
[ขฺว้าง] ก. เอี้ยวตัวเบี่ยงแขนไปทางหลังแล้วซัดสิ่งที่อยู่ในมือออกไปโดยแรง.
น. เรียกไม้ชนิดหนึ่งที่เสี้ยมหัวท้ายให้แหลมใช้เป็นอาวุธ.
น. ประเพณีอย่างหนึ่ง เอามะพร้าวทั้งผลโยนไปยังที่เขากําลังทําข้าวเม่ากันอยู่ เพื่อแสดงว่าเอามะพร้าวมาขอแลกข้าวเม่าไปกินบ้าง.
(สํา) ก. ทําอะไรแล้วผลร้ายกลับมาสู่ตัวเอง.